Kraj Grecja

Stolica: Ateny
Powierzchnia: 131 990 km²
Ludność: 11 305,1 tys.
Waluta: euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Język: grecki
Wiza: wiza nie jest wymagana
Napięcie: 220 V

Alonissos

Andros

Antiparos

Ateny

Attyka

Chalkidiki

Chios

Epirus

Evia

Grecja Środkowa

Piękne plaże, górzyste krajobrazy, liczne groty i wszechobecny powiew starożytności.

Informacje ogólne

Region Grecji Środowej znajduje się na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego w centralnej części kraju. Często do historycznej części regionu wciągana jest również wyspa Eubea (Evia). Od zachodu oblewają ją wody Morza Jońskiego, od południa Zatoka Koryncka a od wschodu Morze Egejskie. Jest to miejsce, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie: od pięknych plaż nad czystymi morzami po górzyste krajobrazy Parnasu uważanego niegdyś za siedzibę Apolla. Góry w większości objęte są ochroną i tworzą obszar jednego z najstarszych w Europie parków narodowych. Jest to też jeden z najpopularniejszych w Grecji regionów narciarskich. Z kolei tereny nadmorskie w większości nie zostały odkryte przez masową turystykę, co sprawia idealne warunki do odpoczynku na łonie natury podziwiając urokliwe miasteczka i cuda techniki budowlanej starożytności. Liczne zatoczki i małe wysepki przy brzegach były niegdyś ulubionymi miejscami piratów, a czyste wody i liczne groty dostępne tylko od morza zachęcają do poszukiwania skarbów.

Porównując środkową część Grecji z reklamującymi się na szeroką skalę wyspami można odnieść wrażenie, że nie wyróżnia się ona niczym szczególnym, jednak przy większym poznaniu staje się jednym z najważniejszych punktów kraju. To właśnie tutaj znajdowały się Delfy – centrum religijne antycznego świata, tutaj można było poczuć tchnienie muz Parnasu i właśnie tutaj natrafimy na ślady po wielkich bitwach o niepodległość nowożytnej Grecji. Nie ma tu wielu plaż i ośrodków wypoczynkowych, głównie przez skaliste i strome zbocza górskie, jednak są to wspaniałe tereny do poznawania historii kraju.

Piaszczyste plaże znajdziemy tu na Półwyspie Pelion wcinającym się w Morze Egejskie i uważanym za jeden z najpiękniejszych zakątków Grecji, gdzie według mitologii odbywały się walki greckich bogów z gigantami.

Wolos – miasto portowe znajdujące się nad Morzem Egejskim, które posiada kilka wąskich, ale długich i piaszczystych plaż, również w pobliskim, małym Nees Pagases.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Paleros – położone malowniczo na wschodnim wybrzeżu u podnóża wysokich, majestatycznych gór miasteczko portowe z wąską ale urokliwą plażą i niesamowitą sielską atmosferą.

Innym często odwiedzanym regionem jest wybrzeże Zatoki Korynckiej, a zwłaszcza Nafpaktos – którego grecka nazwa oznacza „miejsce służące do budowy okrętów”.

Miasto było w starożytności zapleczem militarnym dla Aten, a za czasów weneckich stanowiło twierdzę o nazwie Lepanto. W 1571 r. miała tu miejsce największa w dziejach bitwa morska okrętów wiosłowych między Świętą Ligą a Turcją. W rocznice tego wydarzenia w ostatnicj latach, u wyjścia z portu zaczęto organizować pokazy typu światło i dźwięk z udziałem żaglowców, przedstawiające sceny z bitwy. Nad miastem góruje sześciopoziomowy zamek wenecki a wejścia do portu bronią dwa bastiony. Za portem znajduje się piaszczysto-żwirowa plaża, a wzdłuż wybrzeża prowadzi promenada.

Kuchnia

Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych, gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.

Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby. Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.

Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne. Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z potrawą, z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co zamówimy na na stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.

Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed południem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem jest kolacja jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż znaczna większość dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród naszych rodaków zdarzają się pisane po polsku.

Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają mieszkańcy. Popularne przed jak i między posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.

Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia, kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.

Charakterystyczne w smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą, że niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.

Dużą popularnością w Środkowej Grecji cieszy się sałatka szopska, skordalia me psari kapnisto – przystawka z wędzonej ryby podawanej z sosem czosnkowo-orzechowym i zielonymi oliwkami oraz pstrągi podawane zwykle z pietruszką i pomidorami. Warto spróbować też popularną w centralnej części kraju soutzoukakię – klopsiki mięsne doprawione kolendrą, kminkiem i pieprzem. Na terenach górskich króluje baranina przyrządzana na wiele sposobów w warzywami i doprawiania aromatycznymi ziołami. Jest tu też wiele rodzajów sera który podaje się pod różnymi postaciami, również w formie płynnej na gorąco. Można tu spotkać bardziej „chłopską” kuchnię, która jest dość prosta i treściwa.

Obyczaje

W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić kilku pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek z mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym widowiskiem.

W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.

W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często również możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako Backgammon.

Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak również w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z nich tańczy się w kole lub korowodzie. Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na bouzouki. Najbardziej znanym na świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.

Aktywny wypoczynek

Obszar środkowej części Grecji to wspaniałe tereny trekkingowe i wspinaczkowe ciszące się uznaniem turystów zarówno w miesiącach letnich, kiedy można przemierzać wspaniałe górskie krainy z wieloma ruinami i urokliwymi wioskami, jak i w zimie – działa tu wiele dobrych ośrodków narciarskich z trasami zjazdowymi różnej trudności i wyciągami. Często można spotkać tu pasjonatów podniebnych lotów szybujących nad lasami i gajami oliwnymi. Te przepiękne tereny można podziwiać też z końskiego grzbietu galopując po wysoko położonych równiach lub zwiedzić je na rowerze. Okolice Półwyspu Pelion oraz południowe wybrzeże przyciągają miłośników sportów wodnych i żeglarstwa – znajduje się tu wiele dużych portów i malutkich, kameralnych przystani, które poza zaopatrzeniem gwarantują świetną atmosferę, gościnność i lokalne przysmaki.

Dodatkową atrakcją jest jezioro Pamvotis, gdzie znajduje się najdłuższy w Grecji tor wioślarski.

Wycieczki Fakultatywne

Wypoczywając na Grecji Środkowej warto też zwiedzić kilka ciekawych miejsc. Rezydenci poszczególnych biur podróży przedstawiają grafik i ceny proponowanych wycieczek, a niektóre miejscowości można zobaczyć samemu.

Ioanina – miasto położone w pobliżu jeziora Pamvotis, którego znakiem rozpoznawczym są smukłe minarety cytadeli Alego Paszy. Podczas rządów tureckich w regionie rozwinęło się rzemiosło i sztuka związana ze srebrem, a najlepsze prace z tego okresu podziwiać można w Muzeum Bizantyjskim. Warto zobaczyć też Meczet Zwycięstwa, Muzeum Archeologii oraz Sztuki Ludowej.

Osiou Louka – męski klasztor usytuowany na oliwnym wzgórzu w wysokich górach na południowy wschód od Delf. Poświęcony jest św. Łukaszowi, a jego kaplica ma najlepiej zachowane freski i złote mozaiki w całym kraju. Bardzo ciekawa jest również krypta świętego z jego relikwiami.

Termopile – wąwóz między Tesalią a Lokrydą w pobliżu Lamii gdzie w 480 r. p.n.e. została stoczona słynna bitwa grecką koalicją pod przywództwem Sparty a Persami, którzy mimo ogromnych strat odnieśli zwycięstwo. Dla upamiętnienia tej bitwy znajduje się tu posąg króla Sparty – Leonidasa, a na przeciwległym wzgórzu tablica upamiętniająca to wydarzenie.

Meteory – zbudowane na wysokich skałach piaskowca klasztory prawosławne sięgające XIV w., które znajdują się na krańcu równiny tesalskiej niedaleko Kalampaki. Pierwsze wspólnoty religijne pojawiły się w tej okolicy ok. X w. i zamieszkiwały pobliskie jaskinie. Według legendy pierwszy monastyr, nazwany później Wielkim, założył na skałach św. Atanazy, który wzniósł się podobno na skałę na skrzydłach orła. Faktem jest natomiast, że klasztor założono w 1336 r. podczas wojen między Bizancjum a Serbią, kiedy mnisi potrzebowali schronienia. Ukrywał się tu wtedy również następca serbskiego tronu – Jan Paleolog. Największe czasy świetności przypadły na lata panowania osmańskiego, kiedy to klasztory bardzo się bogaciły. Wskutek kłótni opatów w XVIII w., a także postępującej erozji i błędom w budownictwie starych budynków klasztor zaczął podupadać. Z wybudowanych tu 24 klasztorów znajdujących się na różnych skalach, obecnie zamieszkałych jest 6. Początkowo wszystkie produkty potrzebne do życia i materiały budowlane były wciągane na linach, ale po udostępnieniu kilku monastyrów zwiedzającym, dla ich wygody wybudowano pomosty i schody. By zwiedzić klasztor panowie muszą mieć ubrane długie spodnie, a panie zakryte ramiona kolana i ramiona.

Mykeny – starożytne miasto w północno-wschodniego Peloponezu, które ok. dwa tysiące lat przed naszą erą było ośrodkiem kultury mykeńskiej – jednej z najstarszych w Europie. Straciło jednak na znaczeniu juz w starożytności kiedy zostało zdobyte przez Achajów i zniszczone przez Dorów. Znajduje się tu obecnie duże stanowisko archeologiczne, gdzie można podziwiać odkryte ruiny akropolu – nazywanego mykeńska cytadelą, pozostałości pałacu oraz grobowce, z których jeden przypisuje się mitycznemu królowi Myken – Agamemnowi, dzięki znalezionej w nim złotej masce.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Korynt – miasto portowe leżące przy Przesmyku Korynckim, który łączy Peloponez z lądową częścią Grecji. Dzisiejsze miasto położone jest kilka kilometrów od starożytnych ruin, które leżą we wsi Archea Korinthos. Znajdują się tu m.in. Ruiny świątyni Apollina z V w. p.n.e., a powyżej, na stromej skarpie wznosiła się słynna w starożytnej Grecji świątynia Afrodyty uważana za miejsce sakralnej prostytucji, która nie przetrwała do naszych czasów. Warto zobaczyć również dobrze zachowane obwarowania średniowiecznej twierdzy.

Teby – miasto, które w starożytności było centrum polityczny środkowej części Grecji, a obecnie mieszka tu mniej niż 20 tys. ludzi. Nawiązują do greckiej mitologii i opowiadań Teby to miejsce narodzin Dionizosa, Heraklesa i późniejszego króla – Edypa. Istnieje również wiele śladów świadczących o tym, że miasto było jednym z centrów cywilizacji mykeńskiej na podbitym lądzie. Miasto bardzo szybko się rozwijało i stało się konkurencją Aten – rywalizacja między miastami sprawiła, ze w wojnach perskich i peloponeski Teby stawały się sojusznikiem każdego kraju, chcącego podbić Ateny. Największą klęską miasta była walka z Macedonią, kiedy to miasto zostało prawie doszczętnie zniszczone, a wszyscy mieszkańcy dostali się w niewolę. Mozna podziwiać tu ruiny Kadmey – akropolu tebańskiego, na którym wybudowany garnizon macedoński – obecnie również ruiny.

Ateny – stolica Grecji stanowiąca kolebkę demokracji, której historia przekracza 3 tys. lat. Jest również jednym z najważniejszych destynacji turystycznych Europy z imponującymi zabytkami starożytności. Rozłożone są między Zatoką Sarońską i czterema wysokimi wzgórzami, będącymi częścią miasta – Egaleo na południowym zachodzie dochodzący do wysokości 414 m n.p.m., Parnitha – sięgająca 1423 m n.p.m na zachodzie, Imittos – wysoki na 1026 m n.p.m. na wschodzie i górujący północy Pentelikon – 1108 m n.p.m. Ateny podzielone są trzema uskokami tektonicznymi co skutkuje częstymi, choć przeważnie niedużymi trzęsieniami ziemi. Ostatnie duże trzęsienie w 1999 r. poskutkowało zmianą przepisów budowlanych w mieście. W starożytności wstrząsy w mieście tłumaczono jako gniew bogów i składano im dary. W mieście znajduje się wiele śladów po bogatej historii miasta. Miasto założone zostało na pozostałościach twierdzy mykeńskiej na wzgórzu Akropolis, gdzie następnie również na sąsiadujących wzgórzach powstało miasto z dużą agorą (antyczny rynek), aeropagiem, gdzie odbywały się sądy, duża ilością świątyń poświęconych rożnym bóstwom i gmachami publicznymi. Nazwa miasta pochodzi od greckiej bogini mądrości Ateny. Według mitologii kiedy bogowie olimpijscy dzielili między siebie ziemie, gdzie mają być szczególnie czczeni Posejdon i Atena upodobali sobie szybko rozwijające się miasto nad Zatoką Sarońską. Ponieważ nie mogli osiągnąć kompromisu a kłótnie były coraz bardzie zażarte zwrócili się do mieszkańców by oni sami zdecydowali któremu bóstwu chcą składać cześć. Zdecydowali oni, że oddadzą miasto bogowi, który podaruje im najbardziej przydatną rzecz. Posejdon ofiarował wodę, która wytrysnęła ze źródełka. Atena natomiast stworzyła drzewko oliwkowe i pokazała jak zrobić oliwę z oliwek, która do dnia dzisiejszego jest podstawą greckiej kuchni. Najważniejszym miejscem Aten jest Akropol na wapiennym wzgórzu, gdzie znajduje się Partenon – świątynia Ateny Partenos (Dziewicy) wykonana w doryckim stylu przez Peryklesa, a rzeźby wykonał sam Fidiasz. Inne ważne budowle to Propyleje – stanowiące wejście na święte wzgórze, Erechtjon poświęcony Atenie i Posejdonowi oraz świątynia Nike. By zapoznać się dokładnie z bogatą historia miasta warto udać się do znajdującego się niedaleko Muzeum Archeologicznego. W mieście znajduje się bardzo wiele budynków i świątyń, na których poznanie trzeba przeznaczyć znacznie więcej niż jeden dzień. Najważniejsze to: Agora z Wieżą Wiatrów, pozostałościami po Hibliotece Hadriana i meczetem Fethiye Tzami, Aeropag, Tezejon, Teatr Dionizosa, Świątynia Zeusa Olimpijskiego oraz Kalimarmaron – stadion olimpijski z IV w. p.n.e. będący miejscem pierwszej nowożytnej olimpiady po odrestaurowaniu. Korynt – miasto portowe leżące przy Przesmyku Korynckim, który łączy Peloponez z lądową częścią Grecji. Dzisiejsze miasto położone jest kilka kilometrów od starożytnych ruin, które leżą we wsi Archea Korinthos. Znajdują się tu m.in. ruiny świątyni Apollina z V w. p.n.e., a powyżej, na stromej skarpie wznosiła się słynna w starożytnej Grecji świątynia Afrodyty uważana za miejsce sakralnej prostytucji, która nie przetrwała do naszych czasów. Warto zobaczyć również dobrze zachowane obwarowania średniowiecznej twierdzy.

Sparta – miasto Peloponezu będące stolicą Lekonii, które jest jednym z najbardziej znanych i znaczących w historii Grecji. W skład nowożytnej miejscowości wchodzą ruiny starożytnej Sparty i średniowiecznej Mistry. Historia Sparty sięga aż XII w. p.n.e. kiedy to stała się jedną z osad Dorów zasiedlających tereny Peloponezu. Cztery wieki później powiększone znacznie miasto słynęło jako potęga militarna. Dzięki zastosowaniu falangi Spartanie stłumili zbuntowaną ludność meseńską, założyli Związek Peloponeski i przez długie lata posiadali hegemonię na Peloponezie. Według podań założycielem miasta był legendarny Likurg, który podobno otrzymał od wyroczni delfickiej wytyczne jak dobrze kierować państwem i flotą, co podnosiło jego prestiż. Decyzje podejmowane były przez króla i Radę Starszych – szanowanych obywateli, którzy godnie przeżyli 60 lat. Po krótkim sojuszu, Sparta weszła w konflikt z Atenami i po zwycięstwie w wojnie peloponeskiej zdobyła znaczne wpływy Hellady. Ok. III w. p.n.e. Sparta utraciła znaczenie na rzecz Teb, a główna przyczyną był spadek liczby obywateli w wyniku licznych wojen, przez co nie mogła wystawić znaczącej armii. Jasnością i respektowaniem prawa, prostym życiem i ustrojem politycznym Sparta zachwycała jeszcze długo nawet największych filozofów, jak np. Platon. Do dziś ludność Sparty jest przykładem oddania idei wielkości państwa i organizacji społeczeństwa.

Athos – święta góra gdzie znajduje się Republika Mnichów, posiadająca do dziś autonomię i swoją władzę. Od półwyspu Chalkidiki oddziela go granica strzeżona przez policję. Przed wjazdem do Athos trzeba postarać się o wizję wjazdową – przy wycieczkach zorganizowanych wszystkie formalności załatwia pilot, jednak przy indywidualnym podróżowaniu może wiązać się to z długim oczekiwaniem. W republice można przebywać maksymalnie 3 dni, po tym czasie konieczne jest ubieganie się o przedłużenie pobytu, które może być odrzucone. Warto zwiedzić niesamowity zespół klasztorny, do którego od 1060 r. nie mogła wejść żadna kobieta. W republice obowiązuje skromny, stonowany strój, co w praktyce oznacza zakryte kolana i ramiona. Na półwyspie znajduje się 20 klasztorów, z których 17 należy do Grecji, a pozostałe są serbskie, rosyjskie i bułgarskie. Nadal zamieszkiwane jest przez mnichów i ich pomocników. Poza zawodowymi fotografami, którzy uzyskali pisemną akredytację, istnieje zakaz robienia zdjęć, nie wspominając o filmowaniu. Ważną zasadą republiki jest również zakaz przemieszczanie się w grupach liczących więcej niż 10 osób dla wyznawców innych religii niż prawosławie.

Saloniki – drugie największe miasto Grecji sięgające historią III w. p.n.e., kiedy to zostało założone przez cesarza Kassandrosa i nazwane od imienia jego żony – Thessaloniki. Kiedy dostało się pod panowanie rzymskie szybko zyskało na znaczeniu i stało się głównym węzłem na szlaku z Rzymu na Wschód. Z tego tez powodu było atakowane i zdobywane przez Arabów, Normanów, władców Epiru i Bizancjum oraz Turków. W XV w. zostało sprzedane Wenecji, jednak wkrótce byli właściciele zdobyli je ponownie i na pięć stuleci miasto znalazło się w granicach Imperium Ottomańskiego. W tym czasie przekształciło się w metropolię i stało się w XX w. centrum działalności Młodych Turków. Tutaj również przyszedł na świat turecki przywódca ostatniego wieku – Ataturk. Miasto zamieszkiwane było przez wiele społeczności co przyczyniło się do powstania wielu ciekawych zabytków różnych epok i stylów. Pod koniec I wojny światowej dużą część miasta, głównie dzielnicę żydowską strawił pożar, który był jedną z głównych przyczyn migracji Żydów z Salonik do Palestyny. W dwudziestoleciu międzywojennym nastąpiło znaczne przemieszanie ludności tureckiej, bułgarskiej i greckiej. Miasto nazywane przez Żydów "Drugą Jerozolimą" dostało się pod okupację niemiecką, podczas której zamordowano 97% tej społeczności. Kiedy Grecja odzyskała miasto ludność turecka i bułgarska w znacznym stopniu została wysiedlona, przez co do dnia dzisiejszego istnieje napięta atmosfera w relacjach tych krajów. Miasto o tak bogatej i zawiłej historii posiada wiele pamiątek po dawnych dziejach. Jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów jest Biała Wieża wchodząca dawniej w skład fortyfikacji wybudowanych przez sułtana Sulejmana Wspaniałego. Dziś mieści się w niej Muzeum Sztuki Bizantyjskiej, a z wysokiego tarasu rozpościera się widok na port i miasto. Warto zobaczyć również Łuk wybudowany w III w. dla uczczenia zwycięstwa tetrarchy Galeriusza nad Persami i poświęcone mu Mauzoleum. Poza agorą i rzymskim Forum na uwagę zasługuje najważniejszy kościół miasta – św. Demetriusza, który jest patronem miasta. Inne cenne zabytki to: obwarowania bizantyjskie, w których skład wchodzi "Cytadela o Siedmiu Wieżach", tureckie meczety i świątynie bizantyjskie pochodzące z V - XII w.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej jechać Grecji Środkowej?
Środkowa Grecja oferuje nam wiele różnorodnych atrakcji. Jeżeli chcemy zwiedzać, lub wspinać się po górach najlepsze będą cieplejsze miesiące wiosny i jesieni. Sezon wakacyjny na południowym i zachodnim wybrzeżu trwa od maja do końca września, a silniejsze wiatry wiejące na wschodzie regionu sprzyjają żeglarstwu i sportom wodnym jak windsurfing.

Jakie plaże są w Grecji Środkowej?
Ta część Grecji nie posiada wiele plaż, gdyż jest to przeważnie górzysty teren z górami opadającymi stromo do morza (na zachodzie) lub z niewielkimi ukrytymi zatoczkami. Najpiękniejsze plaże znajdują się w miejscowościach wypoczynkowych Zatoki Korynckiej i w północnej czesci Morza Egejskiego. Są piaszczyste, przeważnie długie i dobrze zagospodarowane.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?
W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ceny również różnią się w sklepach w centrum miast czy w dużych kurortach od cen peryferii i wiosek turystycznych.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Grecji Środkowej?
W każdym mieście i kurorcie turystycznym znajduje się wiele sklepów z pamiątkami zarówno dotyczącymi regionu jak też danego miasta. Wśród zakupów dominują miejscowe specjały kulinarne oraz wyroby z muszli i skóry.

Trzeba pamiętać, że większość sklepów poza centrum zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem czynne są do 21.00. W poniedziałki, środy i soboty godziny otwarcia sklepów są krótsze i kończą się w porze sjesty. W centrum większych miast, zwłaszcza w centrach handlowych rezygnuje się z pory sjesty lub ogranicza się ją tylko do godziny.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Grecji Środkowej?
Przez region przejeżdżają 2 kilku pasmowe autostrady umożliwiające szybkie poruszanie między Atenami a Salonikami i miejscowościami Epiru.

Najtańszym i najpowszechniejszym środkiem transportu są autobusy zapewniające bardzo dobre połączenia wzdłuż wybrzeża do miejscowości turystycznych zwłaszcza w sezonie wakacyjnym. W miesiącach zimowych może pojawić się trudność w dotarciu do miejscowości górskich ze względu na obfite opady śniegu i strome górskie drogi.

Alternatywnym rozwiązaniem jest wynajęcie auta. Polskie prawo jazdy często nie jest akceptowane przez lokalne służby więc lepiej mieć europejski dokument. Przepisy drogowe są traktowane dość dowolnie przez Greków dlatego należy zwiększyć uwagę na jeżdżących obok.

Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Ważne informacje MSZ

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji samolotem, od osób posiadających dowód osobisty paszport nie jest wymagany. Jeżeli natomiast jedziemy autokarem lub samochodem przez Bałkany warto upewnić się czy trasa przejazdu nie przebiega przez kraj, w którym wymagany jest paszport.

W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie podejmowana praca na terenie kraju.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Atenach www.athens.polemb.net

Najbliższe ambasady i konsulaty:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
http: www.athens.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Patrze

Grecja, Patra, 12, Othonos Amalias Str., 262 23
Tel.: (00-302-610) 634-019 Faks: (00-302-610) 634-4080

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie

Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45

Grecka Macedonia

Ikaria

Ios

Itaka

Karpathos

Kefalonia

Keos

Korfu

Kos

Kreta

Lefkada

Lesbos

Limnos

Milos

Mykonos

Naxos

Paros

Patmos

Peloponez

Riwiera Olimpijska

Rodos

Saloniki

Samos

Samotraka

Santorini

Skiathos

Skopelos

Syros

Tesalia

Thassos

Tinos

Zakynthos

Grecja: Alonissos , Andros , Antiparos , Ateny , Attyka , Chalkidiki , Chios , Epirus , Evia , Grecja Środkowa , Grecka Macedonia , Ikaria , Ios , Itaka , Karpathos , Kefalonia , Keos , Korfu , Kos , Kreta , Lefkada , Lesbos , Limnos , Milos , Mykonos , Naxos , Paros , Patmos , Peloponez , Riwiera Olimpijska , Rodos , Saloniki , Samos , Samotraka , Santorini , Skiathos , Skopelos , Syros , Tesalia , Thassos , Tinos , Zakynthos

Wybierz region Alonissos , Andros , Antiparos , Ateny , Attyka , Chalkidiki , Chios , Epirus , Evia , Grecja Środkowa , Grecka Macedonia , Ikaria , Ios , Itaka , Karpathos , Kefalonia , Keos , Korfu , Kos , Kreta , Lefkada , Lesbos , Limnos , Milos , Mykonos , Naxos , Paros , Patmos , Peloponez , Riwiera Olimpijska , Rodos , Saloniki , Samos , Samotraka , Santorini , Skiathos , Skopelos , Syros , Tesalia , Thassos , Tinos , Zakynthos