Kraj Hiszpania

Stolica: Madryt
Powierzchnia: 504 645 km²
Ludność: 47 150 tys.
Waluta: euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Język: hiszpański
Wiza: wiza nie jest wymagana
Napięcie: 230 V

Andaluzja

Andaluzja - Costa Almeria

Aragonia

Barcelona

Costa Azahar

Costa Blanca

Costa Brava

Costa De La Luz

Costa del Sol

Costa Dorada

Sielankowa atmosfera rybackich wiosek i bujne życie nocne nadmorskich kurortów na „Złocistym Wybrzeżu”.

Informacje ogólne

Costa Dorada to przepiękne, piaszczyste „Złociste Wybrzeże” ciągnące się wzdłuż wybrzeża MorzaŚródziemnego od Barcelony, na południe do delty Ebru. Panują tu idealne warunki zarówno do wypoczynku rodzinnego, jak również uprawiania sportów wodnych, a nieco mniejsza popularność w porównaniu do Costa Brava sprawia, że łatwo znaleźć tu spokojne miejsce do odpoczynku. Znajdują się tu zarówno duże kurorty z bujnym życiem nocnym, jak również spokoje miasteczka i wsie rybackie, gdzie sielankowa atmosfera z pewnością zrelaksuje każdego. Na wybrzeżu mieści się bardzo wiele nowoczesnych portów jachtowych, przez co cieszą się dużą popularnością.

Stolicą regionu jest Tarragona - miasto, którego największym bogactwem są: imponująca katedra z XII w., wspaniałe dzieła sztuki romańskiej i pamiątki z czasów starożytnych. Warto zobaczyć też ruiny amfiteatru, którego położony jest przy plaży wykorzystując naturalne złamanie brzegu. Nie brakuje tu również alei spacerowych, z których największa – Rambla, prowadzi ku morzu, piaszczystej plaży i do portu. Z okolic tarragońskich winnic pochodzą jedne z najlepszych w kraju win, a proces wytwarzania tego trunku można zobaczyć w miejscowym muzeum.

Castelldefels – miasto znajdujące się ok. 20 km na południe od Barcelony, które słynie z długiej, 5-kilometrowej plaży i zamieszkujących tu wielu gwiazd sportu. Posiada kilka hoteli różnych kategorii i wiele kwater prywatnych, a także wiele tawern znajdujących się w centrum i przy plaży.

Sitges – urokliwe miasto z szeroką ofertą hotelarską i gastronomiczną, a także bujnym życiem nocnym, które położone jest ok. 35 km od Barcelony. Znajduje się tu długa na 4 km plaża piaszczysta, wzdłuż której biegnie romantyczna promenada. Miejscowość jest ulubionym centrum letniskowym młodzieży z Barcelony, a w ostatnich latach zamieszkało tu lub wykupiło posiadłości wielu Anglików, Holendrów i Francuzów, którzy przyczynili się do swobodnego stylu miasta i licznych imprez.

Villanova i la Geltru – nadmorski kurort Katalonii oddalony kilka kilometrów na południe od Sitges, który poza piaszczystymi plażami, zabytkami średniowiecza i malowniczym portem przyciąga wyśmienitymi potrawami, które można dostać tylko tutaj. Należy do nich m.in. sałatka xato podawana z charakterystycznym sosem z migdałów, oliwek, oliwy i czosnku – który doczekał się nawet festiwalu kulinarnego organizowanego w mieście i pobliskich wsiach. Warto spróbować również tutejszych tradycyjnych słodyczy. W mieście odbywa się co roku Światowy Festiwal Muzyki, który jest najstarszym festiwalem w Hiszpanii. Kurort posiada długą i piaszczystą plażę, wiele wypożyczalni sprzętu wodnego i rowerów, a także bardzo dobrą bazę hotelową i gastronomiczną.

Cunit – kurort wypoczynkowy szczególnie lubiany przez rodziny z małymi dziećmi a to za sprawą piaszczystej plaży i siedmiu kamiennych, równoległych do brzegu wysepek, które chronią brzeg przed większymi falami a dosypany no nich piasek poszerza znacznie tereny plażowe. Jest tu wiele hoteli różnego standardu oraz restauracji oferujących katalońskie i nadmorskie specjały.

Calafell – miasteczko położone ok. 60 km od Barcelony z piaszczystą długą plażą, wieloma pamiątkami z czasów średniowiecza i szeroką ofertą rekreacyjną, gdzie oprócz sportów wodnych pojawia się jazda konna, rowery, nordic walking. Jest tu wiele niedrogich i dobrych tawern mieszczących się wzdłuż szerokiej promenady.

Coma Ruga – urokliwe miasto słynące z szerokiej i długiej plaży przedzielonej w centrum przez przystań jachtową. Jest to idealne miejsce na spokojne wakacje z dala od zgiełku miasta z dobrze zagospodarowanym rekreacyjnie wybrzeżem, polami campingowymi, licznymi kwaterami prywatnymi i hotelami.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Torredembarra – nieduża miejscowość na Costa Dorado, która oferuje zarówno zabytki z czasów romańskich, jak również nowoczesna marinę i długie, piaszczyste plaże. Znajduje się tu wiele hoteli o wysokim standardzie, kwater prywatnych i tawern z lokalną, wyśmienitą kuchnią. Na południe od plaży znajduje się skaliste wybrzeże będące idealnym miejscem obserwacji zachodów słońca.

Altafulla – niewielka, urokliwa wioska rybacka z tradycyjnym budownictwem, w której przy plaży znajdują się ruiny z czasów starożytnych i średniowiecznych po starym miasteczku Vila Closa. Warto zobaczyć zamek nadmorski, który robi ogromne wrażenie zwłaszcza o zmierzchu.

La Pineda – jest jednym z trzech najpopularniejszych kurortów Costa Dorady, gdzie kwitnie bujne życie nocne, a na złotych plażach jest wiele wypożyczalni sprzętu wodnego. Miasto posiada bogatą ofertę hotelarska i bardzo dobre restauracje.

Salou – najpopularniejszy kurort Costa Dorady co zawdzięcza dwóm szerokim plażom, bogatej ofercie rekreacyjnej obejmującej sporty wodne, jeździectwo, kolarstwo i trekking oraz rozbudowanej bazie hotelarskiej. Miasto posiada świetne połączenia z pobliską Tarragoną i jest ulubionym miejscem wypoczynku jej mieszkańców.

Cambrils de Mar – pięknie ulokowana miejscowość nadmorska leżąca na południe od Tarragony, która poza wspaniałą, 9-kilometrową, piaszczystą plażą, ciepłym morzem i wspaniałymi zabytkami oferuje wiele atrakcji i pokazów folklorystycznych, a obchodzone tu święta należą do najbarwniejszych w Katalonii.

Miami Playa – niewielki kurort położony niedaleko Cambrils, który przyciąga szukających spokoju, ciszy i zróżnicowanego krajobrazu na spacery co zapewnią długie plaże, niewielkie wzniesienia, miejscami skaliste klify i pobliskie góry. W kurorcie jest kilka wypożyczalni sprzętu wodnego, ale nie słychać tu gwaru motorówek czy skuterów. W okolicy znajduje się wiele małych zatoczek osłoniętych przez wysokie skały, które dostępne są tylko od strony morza.

El Perello – niewielka wieś oddalona 60 km na południe od Tarragony, która pomiędzy skalistymi masywami na wybrzeżu posiada kilka kameralnych, piaszczystych plaż i urokliwych lagun. Większość z plaż jest dość dzika i mało uczęszczana, przez co można relaksować się w ciszy przerywanej jedynie przez odgłosy ptaków i rozbijanych fal.

Kuchnia

Różnorodność regionalna, bogactwo smaków i aromaty hiszpańskiej kuchni sprawiają, że stała się ona jedną z najlepszych i najbardziej cenionych na świecie. Bogactwo smaków i odmienność w menu można zauważyć nie tylko porównując potrawy regionów nadmorskich, równinnych czy górskich, ale także między danymi prowincjami a nawet sąsiednimi miastami. W wielu regionach, głównie centralnych pojawia się kilka takich samych potraw jak gazpacho (chłodnik) czy ajo-arriero (duszony słony dorsz), ale jest wiele kuchni, które tylko w swoim regionie kultywują stare tradycje kulinarne, jak Katalonia, Kastylia-Leon, Lewant oraz miasta Segowia, Cuenca lub San Sebastian.

Cechą charakterystyczną wszystkich kuchni regionalnych jest zamiłowanie do świeżości, a bardzo dobrze rozwinięty transport sprawia, że obrót towarami jest bardzo szybki. Bogactwo owoców morza w menu centralnych regionów również nie jest przypadkiem, gdyż kilka godzin po wyłowieniu ryby czy inne morskie specjały są dowożone już do miast centralnej Hiszpanii. Dla ciekawostki można dodać, że właśnie w centralnie położonym Madrycie mieści się druga, największa hurtownia ryb na świecie.

Niezwykle popularne w Hiszpanii są tapas – przekąski serwowane do wina, piwa czy jako niewielki danie między głównymi posiłkami. Pochodzą one z Andaluzji i początkowo był to kawałek sera lub szynki kładziony przy szklance z winem, żeby nie dostał się do niej żaden kurz. Dziś każdy region Hiszpanii posiada swoje oryginalne i urozmaicone tapas, a nawet powstały niewielkie lokale gastronomiczne pod tą sama nazwą serwujące tylko przystawki i wino. Za najlepsze tradycyjne przystawki ceniona jest Sevilla, a nowoczesne i wymyślne dostaniemy w San Sebastian. Bywa, że przystawki są podawane w małych ilościach za darmo jeżeli wybieramy wino do degustacji lub inne lokalne trunki.

Hiszpańskie wina znane są na świecie od wielu stuleci, jednak zwiedzając poszczególne regiony tego pięknego kraju odkryjemy lokalne specjały dostępne tylko na małym obszarze przy pobliskich winnicach. Najbardziej znanym i cenionym gatunkiem wig hiszpańskich jest Rioja – czerwone wino wytwarzane z soku owoców rosnących w różnych strefach w regionie o tej samej nazwie. Tradycje jego wytwarzania sięgają aż II w., kiedy to Rzymianie zlecili uprawę winorośli z przeznaczeniem na wino dla legionistów. Istnieje również hipoteza, ze szczepy tutejszych roślin dotarły dzięki podbojom Rzymskim do Bordoux, gdzie również wytwarzane są z nich najlepsze wina. W średniowieczu, dzięki położeniu na szlaku do Santiago de Compostella wino zaczęło zyskiwać większą sławę, a w XVI w. poprzez porty morskie w Bilbao oraz Santander eksportowane były do Holandii i Anglii. Pod koniec XVIII w., zainspirowany podróżą do Bordoux ksiądz Don Manuel Quintano z Burgos wprowadził do produkcji dębowe beczki co znacznie poprawiło jakość win i szybkość ich transportu. W połowie XIX w. pobliskie winnice w Galicji, a następnie większość francuskich dotknęły epidemie chorób, co spowodowało przenoszenie się i zwiększenie produkcji regionu La Rioja. Rozwój i ekspansja na rynki światowe zostały zahamowane przez klęskę głodu w latach 30 ubiegłego wieku, kiedy to wykarczowano większość winnic pod uprawy zboża. Wiele winnic działa jednak do dnia dzisiejszego, a w 2 mieszczą się muzea przedstawiające procesy produkcji wina w dawnych latach.

Wschodnia Hiszpania zdobyła sławę ze względu na bogate, balsamiczne wina czerwone, które swoją historią sięgają czasów kiedy na ciemnych wzgórzach Tarragony kartuzjańscy mnisi sadzili specjalne odmiany winorośli. Dziś z tej właśnie okolicy pochodzą najmocniejsze i najdroższe hiszpańskie wina. Na wybrzeżu Costa Brava największą popularnością cieszy się jednak wino Cava – wyrabiane tradycyjnymi metodami i podawane schłodzone, zwłaszcza w upalne dni.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Innym tradycyjnym napojem alkoholowym jest sangria, która robiona jest na bazie wina, soków owocowych i często innych domieszek smakowych. Napój pochodzi z walencji, ale rozpowszechniony jest głównie na wybrzeżach i w centrum kraju.

Do głównych dań, rzadko podaje się warzywa czy popularne u nas sałaty, ale można zamówić je osobno. Na północy kraju przed głównym daniem podawana jest często sałatka, a następnie danie główne. Po posiłku częstym deserem są świeże owoce lub hiszpański creme caramal występujący pod różnymi regionalnymi nazwami (w Andaluzji – tocino de cielo, w Katalonii – crema catalana).

Wybrzeże Morza Śródziemnego to głównie ryby podawane pod wieloma postaciami – od smażonych na ruszcie, przez wędzone, gotowane, do wyśmienitych zup i zapiekanek. Na stołach królują sałatki z dojrzałych w słońcu produktów, zapiekanki oraz warzywa z pieca, często faszerowane lokalnymi specjałami.

Kuchnia katalońska szczyci się lokalnym romesco – sosem z migdałami i pieprzem, który podawany jest z rybami lub cebulą z rusztu. Warto spróbować też zarzuelę – duszone owoce morza oraz escudelli – katalońskiego odpowiednika rosołu. Region słynie również z tradycyjnie wyrabianych kiełbas fuet oraz podawanego jako przystawka chleba z pastą pomidorową – Pa amb tomaquet.

Obyczaje

Hiszpanie to naród uwielbiający tłum i zabawę. Często spotykają się w barach na rozmowy czy wspólne zabawy uciekając od siedzenia w domu. W większości, nawet niewielkich miast znakomitą porą spotkań są popołudnia, a po 20 ulice i bary zapełniają się ludźmi w każdym wieku, którzy prowadzą konwersacje. Uwielbiają się również bawić, z czego słyną na całym świecie, a ogromna ilość festiwali i świąt jest to tego znakomitą okazją.

Bez wątpienia najsłynniejszą tradycją hiszpańską jest korrida – widowisko walki człowieka z bykiem oglądane na specjalnie przystosowanych arenach i ogromnymi wodowaniami. Ten rodzaj rozrywki przywędrował razem z plemionami arabskimi i stanowił widowisko tylko dla elity. Torreador walczący z bykiem – z czasem posiadający bogato zdobione stroje i nakrycie głowy – drażni i zachęca byka do walki czerwoną płachtą (muletą), by ostatecznie wbić mu w kark włócznię. Bycie torreadorem było niegdyś zajęciem dla wybrańców, a niezwykła odwaga i spryt były nagradzane pozycją w społeczeństwie. W większości krajów, gdzie rozprzestrzeniły się hiszpańskie tradycje, ze względu na brutalność widowiska zamienione zostało ono na przedstawienie teatralne, jednak w samej Hiszpanii od wielu lat coraz bardziej budzi sprzeciw różnych środowisk. Niektóre regiony Hiszpanii jednak wycofują się z tradycyjnej korridy – jak. np. Parlament Katalonii rezygnujący z krwawych przedstawień od 1 stycznia 2012.

Najbardziej znanym tańcem hiszpańskim jest bez wątpienia flamenco – niezwykle ekspresyjny taniec nawiązujący do tradycji andaluzyjskich cyganów. Związane są z nim nie tylko specyficzna muzyka i śpiew, ale również barwne stroje, mimika twarzy i gesty tancerzy. Panie dumnie prezentują się w falbaniastych sukniach i kolorowych gorsetach, a panowie noszą czarne lub granatowe, obcisłe spodnie i białą koszulę z apaszką. Taniec ten wykonywany jest zarówno w parze jak również solo najczęściej przy akompaniamencie gitary, ale zdarza się też, że dodatkowo w tle brzmi flet lub wiolonczela. Najważniejszy we flamenco jest rytm – wygrywany na bębnach, kastanietach, obcasami butów, a do najczęstszych rekwizytów należą wachlarze, kwiaty i chusty. Występy odbywają się w specjalnych barach, czasem w tawernach, na niewielkich scenach teatrów, a czasem nawet na ulicach. Ekspresja, duma, żywiołowość i piękno tańca wymownie odzwierciedla przywiązanie Hiszpan do tradycji i potwierdzenia swego pochodzenia.

Mieszkańcy różnych regionów kraju bardzo się od siebie różnią, na co wpłynęła długa historia kraju, dostęp do zasobów naturalnych czy uleganie wpływom innych narodów. Dlatego często Hiszpanie mówią o sobie, że nie są jednolitym narodem, ale dzięki temu bardzo ciekawym i zróżnicowanym. Większość cudzoziemców kojarzy Hiszpanię z gorącą Andaluzją, gdzie dumni i bardzo doświadczeni przez los Hiszpanie wyrażają emocje poprzez rytmy flamenco. Z kolei Galicja to zielone wzgórza zasnute często mgłą, gdzie konserwatywni, ale gościnni mieszkańcy uwielbiają wracać do przeszłości. Katalończycy i Baskijczycy marzą o zauważeniu ich odrębności politycznej, społecznej i kulturalnej, a nawet niezależności od Hiszpanii. Tradycje regionalne tych terenów najlepiej uwidaczniają się w małych miejscowościach żyjących swoim powolnym życiem.

Dla Hiszpanów bardzo ważna jest rodzina, nie tylko jako duże, wielopokoleniowe zgromadzenie ale jako oparcie i siła społeczna. Wynikają z tego cechy szczególne tego społeczeństwa - odwaga w głoszeniu swoich poglądów, dążenie do realizacji celów, otwartość na nowości i przystosowanie do zmian. Mimo, że zazwyczaj największym autorytetem rodziny był mężczyzna, to właśnie kobieta wpływa najbardziej na życie rodziny. Radykalne zmiany w modelu rodziny i roli kobiet nadeszły po śmierci Franco i obaleniu reżimu. Wcześniej, jeszcze w latach 70. ubiegłego stulecia kobieta chcąc wyjechać z miast musiała posiadać pisemne upoważnienie męża do opuszczenia rodziny – oczywiście na krótko. Dziś liczba zawieranych małżeństwa od tamtej pory spadła prawie o połowę, a emancypacja i zaczerpnięcie modeli rodzinnych z innych krajów rozwiniętych poskutkowały lżejszym traktowaniem tradycji rodzinnych.

Cechą łączącą wszystkich Hiszpan jest luźne podejście do poczucia czasu. Radość płynąca z życia oraz spotkania z przyjaciółmi czy czas dla siebie są w tej kulturze równie ważne jak praca, a słynne powiedzenie "manana" – czyli przekładanie wszystkiego na później stało się wręcz tradycją i normalnym podejściem do załatwiania spraw. Umawiając się z Hiszpanem na spotkanie trzeba dokładnie ustalić godzinę, bo często podczas spóźnień pojawia się wymówka, że godzina ma 60 minut. Takie podejście do życia sprawia, że osoby z innych krajów Europy często źle odbierają ich niepunktualność, ale sami Hiszpanie podchodzą do tego jak do normalnego trybu życia.

Hiszpanie przy przywitaniu zawsze całują się w oba policzki – niezależnie czy witają się z przyjaciółmi, rodziną, czy dopiero kogoś poznają. Podawanie ręki na przywitanie praktycznie nie istnieje. Inna cechą szczególną jest otwarte mówienie komplementów osobom, których się nie zna, zwłaszcza kobietom. Nie należy tego traktować jako spoufalanie – jest to naturalne i nie budzi żadnych złych emocji wśród mieszkańców Iberii.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Narodowym tańcem Katalonii jest sardana – wywodzący się z tradycji starego tańca sardana curta. Bardzo często organizowane są zawody tego tańca, podczas których szkoły tańca wystawiają po sześć par rywalizujących ze sobą techniką i harmonią ruchów oraz barwnymi strojami.

Podczas różnego rodzaju świąt na ulicach miast Katalonii można zobaczyć mieszkańców ubranych w kolorowe stroje tańczących z pałkami. Jest to charakterystyczny taniec, który prawdopodobnie wziął swój początek z tańców wojennych lub pasterskich, tańczony jest przez ponad 100 różnych zespołów, z których każdy posiada taki sam strój. Jest to niezwykle ekscytujący pokaz, w którym narastanie napięcia i zgranie ruchów i wystukiwanych rytmów ma ogromne znaczenie i wymaga długich treningów.

Na licznych pochodach w Katalonii pojawiają się postacie z dużymi głowami - Capgrossos, które w XVIII w. używane były do torowania drogi dla orszaku, zwykle religijnego. Miały one głównie twarze ludzkie, jednak po zakończeniu wojny domowej kiedy ulica stała się miejscem zabawy zaczęły przybierać najrozmaitsze postacie. Towarzyszą przeważnie olbrzymom Gegants, ale w ostatnich latach jest ich znacznie więcej, a ich rola zmieniła się z pomocniczej do jednej z głównych – tańczą, są maskotkami klubów, szkół, zabawiają tłum i robią psikusy.

Obchodom Bożego Ciała towarzysza tu często Cavalletes – postacie przypominające nasz lajkoniki lub też małe koniki, które od XV w. używane były do demonstracyjnego pokazania wygranej walki chrześcijan nad Maurami, a obecnie często używa się ich do parodiowania kawalerii. Z okazji tego święta pojawiają się też diabły i inne postacie nawiązujące do tradycji chrześcijańskich i historii regionu, które idą w wielkim pochodzie. Często podczas świat religijnych, jak również różnych festiwali ulica traktowana jest jak teatr.

Niecodziennym widowiskiem a Katalonii są Castells – czyli budowanie konstrukcji z ludzkich ciał, które miały symbolizować jedność Katalończyków, a trud w ich zbudowaniu – zmagania o wolność Katalonii. W ostatnich latach tradycja ta zyskała na znaczeniu dzięki licznym, nowym zespołom i osiąganiu konstrukcji sięgającej pięciu pieter.

W Katalonii dużą popularnością cieszą się instrumenty etniczne, tradycyjne tylko dla tego regionu. Powstają też liczne szkoły gry na tych instrumentach, a ich dźwięki często usłyszeć można na ulicach.

Aktywny wypoczynek

Costa Dorada ze swoimi długimi i piaszczystymi plażami posiada idealne warunki do uprawiania sportów wodnych, a większych kurortach znajduje się szeroki wachlarz ofert wypożyczalni sprzętu wodnego, motorówek, skuterów i jachtów. Wybrzeże obfituje w niewielkie miasteczka i wioski będących rajem dla szukających ciszy i spokoju. W niedużej odległości od wybrzeża znajdują się niewysokie góry ze świetnymi warunkami do trekkingu, jak również obecność wielu starych winnic daje możliwość poznania procesu wytwarzania najlepszych win pochodzących z tego regionu.

Wycieczki Fakultatywne

Wypoczywając na Costa Dorada warto zwiedzić kilka ciekawych miejscowości. Rezydenci różnych biur podróży proponują grafik i ceny wycieczek fakultatywnych, a niektóre z nich można odbyć również samemu.

Lleida – zabytkowa i malowniczo położona na skraju płaskowyżu miejscowość, nad którą góruje stara katedra La Seu Vella. Warto zobaczyć tutejszy stary ratusz La Paeria oraz gotycki Hospital de Santa Maria z przepięknym arkadowym dziedzińcem.

Monestir de Poblet – znajdujący się ok. 40 km od Tarragony został założony niedługo po odebraniu ziem katalońskich muzułmanom i przekazany mnichom. Nie dość, że był samowystarczalny przez wiele stuleci, to również kontrolował znaczne obszary w okolicy. W połowie XIX w. został splądrowany i w części zniszczony, jednak wkrótce potem go odbudowano.

Barcelona – stolica Katalonii, która swoją atmosferą, pięknem i bogactwem zachwyci każdego. Stolica słynnej drużyny FC Barcelona, miejsce natchnienia Zafona, Picassa, Miro i Gaudiego oraz jedno z najbardziej kosmopolitycznych miast świata, jest turystyczną mekką Hiszpanii.
Osadę założyli Fenicjanie, a jako kolonia rzymska rozwinęła się do rangi jednej z najważniejszych republik kupieckich Morza Śródziemnego. Pamiątkami tych czasów są ruiny murów obronnych znajdujące się obecnie na terenie Dzielnicy Gotyckiej. Rozwijające się szybko miasto było stało się cennym trofeum dla Kartaginy, która na krótko je zajęła, następnie Swebów, Wandalów i Wizygotów, którzy utworzyli tutaj swoje państwo. W 712 r. dotarli do niej Maurowie, którzy zajęli miasto na prawie sto lat – w 802 r. Barcelona została odbita przez Ludwika, syna Karola Wielkiego, a wkrótce stała się stolicą "Marchii Hiszpańskiej". Do XII w. jej znaczenie jeszcze bardziej wzrosło, stała się stolicą niezależnego hrabstwa, a następnie Królestwa Aragonii. Po wcieleniu do Kastylii pozycja miasta osłabła. Kiedy Hiszpania zajęta była podbojami za oceanem Barcelona zaczęła rozwijać się jako port przeładunkowy, a następnie miasto przemysłowe, co zapewniło jej dalszy rozwój i zapewniło czwarte miejsce wśród uprzemysłowionych potęg świata. Katalonia, z Barcelona na czele wiele razy podejmowała próby zdobycia autonomii, a ostatnią zniweczyło zwycięstwo generała Franco w wojnie domowej. Po jego śmierci w regionie nastąpiło odrodzenie kulturowe – nastąpił powrót do dawnych tradycji, zaczęto używać zakazany przez ostatnie 36 lat język kataloński, który podczas Igrzysk Olimpijskich organizowanych w mieście w 1992 r. został oficjalnie uznany za drugi język regionu.
Będąc w Barcelonie warto zobaczyć najstarszą część miasta – Barri Gotic – Dzielnicę Gotycką z wąskimi i urokliwymi uliczkami, zabytkami pamiętającymi XIII w., a nawet pozostałościami z czasów starożytnych. Barcelona ma bardzo wiele do zaoferowania: od zabytków pamiętających różne epoki po nowoczesne atrakcje jak parki rozrywki, park wodny, zoo i kolejkę linową z Barcelonety na wzgórze Montjuic, jednak bez wątpienia jej największym skarbem są dzieła Gaudiego. Najbardziej charakterystyczną budowlą miasta jest kościół Sagrada Familia (Świętej Rodziny) – który początkowo miał być budowlą neogotycką, jednak prace przejął Antonio Gaudi, który dokończył kryptę i stworzył imponujący projekt wysokiej na 150 m świątyni. Warto zobaczyć też inne dzieła artysty jak: Casa Mila, Casa Batllo czy Parc Guell, gdzie w jednym z domów mieszkał artysta, a następnie powstało tam muzeum jego imienia.

Vilafranca del Penedes – miejscowość oddalona ok. 40 km od Barcelony, która jest stolicą największego katalońskiego regionu produkcji wina. Produkowane jest tu ponad 90% wina cava, z którego słynie Katalonia. Samo miasto ma również dużo do zaoferowania – od starych zabytków po jedno z najlepszych muzeów wina w Europie. W lutym organizowana jest tu fiesta La Calcotada – serwowane są nowalijkowe ogórki z sosem romesco, a cava leje się w każdej gospodzie.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Alcaniz – miejscowość słynąca z zamku z pięknymi malowidłami ściennymi oraz wspaniałej Kolegiaty de Santa Maria z robiącym ogromne wrażenie barokowym portalem.

Montserrat – klasztor benedyktyński położony w górach w pobliżu Barcelony, będący głównym ośrodkiem religijnym Katalonii za sprawą Czarnej Madonny zwanej La Moreneta. Legenda głosi, ze figurkę wyrzeźbił św. Łukasz, a przywiózł ja na te tereny św. Piotr. W czasie panowania Maurów na tych terenach była ukrywana i odnaleziono ja dopiero w IX w. w jednej z pobliskich grot. Blisko "Świętej Jaskini" powstał klasztor, do którego dziś prowadzą 4 górskie szlaki oraz wjeżdża kolejka górska.

Port Aventura – największe w Hiszpanii wesołe miasteczko znajdujące się niedaleko Tarragony, które oferuje mnóstwo atrakcji zamkniętych w park tematyczny – na jego terenie możemy przenieść się do Chin, zaraz potem do Polinezji, Meksyku czy na Dziki Zachód. Głównymi atrakcjami są: Dragon Khan – największa kolejka górska w Europie, Stampida – kolejka górska z drewna oraz Hurakan Condor – wystrzeliwana wieża.

Saragossa – piąte największe miasto Hiszpanii należące do regionu Aragonia, którego historia sięga I w. p.n.e. Przez wiele wieków była kolonią rzymską, siedzibą Wandalów i Wizygotów, aż do XI w. kiedy miasto stało się stolicą państwa muzułmańskiego. Po zdobyciu miasta przez chrześcijan stało się stolica Aragonii, a następnie siedzibą biskupstwa. Miasto było miejscem wielu walk i działań konspiracyjnych aż do II wojny światowej. Najbardziej charakterystycznym zabytkiem miasta jest przepiękna bazylika Nuestra Senora del Pilar z czterema wieżami i jedenastoma kopułami. W środku znajduje się figura Marii Panny na Kolumnie (el Pilar), która podobno ukazała się św. Jakubowi w 40 r. n.e. Kościół jest celem pielgrzymek w Hiszpanii, a głównym świętem połączonym z ogromnym napływem odwiedzających jest Fiesta de la Raza przypominająca o odkryciu Ameryki i dawnej potędze Hiszpanii (obchody główne 12 października). Inne cenne zabytki to katedra del Salvador pochodząca z XII w., która jest połączeniem stylu gotyckiego, mauretańskiego i baroku, renesansowa giełda z widocznymi wpływami florenckimi, most - Puente de Piedra i okazały Alkazar de la Aljaferia sięgający XI w. z meczetem, mauretańskim dziedzińcem i pałacem królów katolickich.

Terrassa – urokliwe miasto, którego ślady pozostawione przez historię sięgają czasów rzymskich. W średniowieczu otoczono je murami i wybudowano potężny zespół zamkowo-pałacowy, z którego do dziś zachowała się wieża obronna. Największy rozwój miasta nastąpił po rewolucji przemysłowej, głównie włókiennictwa. Powstało wtedy wiele budynków modernistycznych, jak Casa Baumann i kościół Masia Frexia. Wiele pamiątek po tym okresie można podziwiać w Muzeum Nauki i Technologii Katalonii, który mieści się w jednej z fabryk.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się na Costa Dorada?
Sezon turystyczny trwa tutaj od początku maja do października, jednak poza sezonem pojawia się tu wielu spacerowiczów. Temperatury od połowy maja przekraczają 25oC, jednak bryza morska łagodzi nieco klimat.

Kalendarz imprez w regionie jest bardzo rozległy. W wigilię 6 stycznia pojawiają się trzej królowie, a przyjeżdżają na wielbłądach, statkami, a czasem helikopterem i rozdają drobne prezenty. Bardzo hucznie obchodzony jest ostatni tydzień karnawału, a nawet podczas Wielkiego Tygodnia pojawiają się barwne procesje. Niewątpliwie ciekawym wydarzeniem jest Dzień Św. Jerzego obchodzony 23 kwietnia – w dniu urodzin Szekspira i Cervantesa, który jako hiszpańskie święto róż i książek, uważane jest w Katalonii za święto zakochanych. Kwieciste dywany, barwne procesje i wiele przedstawień teatralnych na ulicy można zobaczyć w dniu Bożego Ciała, a w wigilię św. Jana (23 czerwiec) odbywa się huczne przywitanie lata i pokazy fajerwerków. Wiele nadmorskich miejscowościach obchodzi się również święto rybaków przypadające na połowę lipca. Największym festiwalem miasta jest La Merce Festival zaczynający się 24 września – jest to szalony tydzień parad smoków, wielbłądów, zabawy i ustawiania Castells – ludzkich zamków.

Jaka waluta obowiązuje w Hiszpanii i jakie są orientacyjne ceny?
W Hiszpanii od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach. Mimo dużej dostępności owoce morza należą do najdroższych morskich specjałów, jednak w większości miejscowości jest wiele niewielkich tawern gdzie można spróbować taniej regionalnych potraw.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Costa Dorada?
Bez wątpienia, najczęściej kupowanym towarem w regionie są wina, a zwłaszcza białe wino musujące cava. Jest tu też wiele odmian wina, które nie jest eksportowane poza Hiszpanię, co czyni je jeszcze lepszą pamiątką po słonecznych wakacjach. W większości miejscowości turystycznych jest wiele sklepów oferujących pamiątki związane z miastem, Katalonią lub całą Hiszpanią. Najczęściej kupowanie są zdobione kastaniety, hiszpańskie byki, wachlarze i koszuli. W Tarragonie i jej okolicach dużą popularnością cieszą się hafty, a miejscowe targowisko oferuje szeroki wybór oryginalnych pamiątek. Warto tez udać się na zakupy do Barcelony, gdzie znajduje się ogromne targowisko Boqueria i pchli targ.

Jaki czas obowiązuje w Hiszpanii?
Mimo dużej odległości od Polski, w Hiszpanii panuje taka sama godzina jak u nas. Ulega on zmianie tylko na Wyspach Kanaryjskich.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Jak poruszać się po Costa Dorada?
Między miejscowościami turystycznymi wybrzeża istnieją regularne połączenia autobusowe, a także szybkie połączenia kolejowe Renfe między większymi miejscowościami jak Tarragona, Barcelona, Salou, Port Aventura itp. W większych miejscowościach i przy lotnisku w Barcelonie znajdują się wypożyczalnie samochodów, które ułatwiają indywidualne zwiedzanie regionu. Autostrada biegnąca wzdłuż wybrzeża od Barcelony do Walencji lub Saragossy jest płatna. Paliwo jest jednak tańsze niż w Polsce co sprzyja samochodowym wycieczkom po regionie. Polskie prawo jazdy jest wszędzie akceptowane, jednak należy pamiętać, że jeżeli poruszamy się samochodem z obcą rejestracją nie podlegamy kredytowaniu mandatów, czyli mandat musi być zapłacony na miejscu lub przed wyjazdem z kraju, gdyż nie zezwala się na opuszczenie kraju z długiem wobec państwa.

Jakie plaże są na Costa Dorada?
Całe wybrzeże pokrywają długie, szerokie i bezpłatne piaszczyste plaże. Sporadycznie zdarzają się skaliste wybrzeża, ale większość miejscowości ma swoje plaże.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Hiszpanii?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Hiszpanii?
Publiczna służba zdrowia jest w Hiszpanii bezpłatna w podstawowym zakresie, o ile posiadamy wydaną przez NFZ Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ), o którą należy postarać się przed wyjazdem. Nie obowiązuje ona jednak w przypadku prywatnych wizyt i szpitali niepaństwowych gdzie należy mieć dodatkowe ubezpieczenie lub samemu opłacić leczenie. W zależności od ubezpieczyciela podawane są przed wyjazdem dane firm współpracujących, do których należy się zwrócić w razie konieczności skorzystania z prywatnej pomocy lekarskiej.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Ważne informacje MSZ

Dokumentem uprawniającym nas do pobytu na terenie Hiszpanii jest dowód osobisty lub paszport (o ile nie posiadamy dowodu). Obowiązują nas te same co w innych krajach Unii Europejskiej przepisy dewizowe oraz nie ma obowiązku meldunkowego, jeżeli nasz pobyt na terenie kraju nie przekracza 90 dni.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasad i konsulatów w Hiszpanii.

Najbliższe ambasady i polskie placówki dyplomatyczne:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Królestwie Hiszpanii

Hiszpania, Madryt, Guisando 23 bis, 28035
Tel.: +34 913 736605 Tel. dyżurny: +34 913 769555
www.madryt.polemb.net

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Wydział Konsularny Ambasady RP w Madrycie

Hiszpania, Madryt, Goya 15 4°, 28001
Tel.: +34 914 362 632 Faks: +34 913 736 624

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Barcelonie

Hiszpania, Barcelona, Avda. Diagonal, 593-595, piętro 6, 08014
Tel.: +34 93 3227234 Tel. dyżurny: +34 607735740
www.barcelonakg.polemb.net

El Hierro

Estremadura

Formentera

Fuerteventura

Galicja

Gran Canaria

Ibiza

Kastylia - La Mancha

Kastylia - Leon

Katalonia

La Gomera

La Palma

Lanzarote

Madryt

Majorka

Minorka

Teneryfa

Zielone Wybrzeże

Hiszpania: Andaluzja , Andaluzja - Costa Almeria , Aragonia , Barcelona , Costa Azahar , Costa Blanca , Costa Brava , Costa De La Luz , Costa del Sol , Costa Dorada , El Hierro , Estremadura , Formentera , Fuerteventura , Galicja , Gran Canaria , Ibiza , Kastylia - La Mancha , Kastylia - Leon , Katalonia , La Gomera , La Palma , Lanzarote , Madryt , Majorka , Minorka , Teneryfa , Zielone Wybrzeże

Wybierz region Andaluzja , Andaluzja - Costa Almeria , Aragonia , Barcelona , Costa Azahar , Costa Blanca , Costa Brava , Costa De La Luz , Costa del Sol , Costa Dorada , El Hierro , Estremadura , Formentera , Fuerteventura , Galicja , Gran Canaria , Ibiza , Kastylia - La Mancha , Kastylia - Leon , Katalonia , La Gomera , La Palma , Lanzarote , Madryt , Majorka , Minorka , Teneryfa , Zielone Wybrzeże